De volgende stap in het traject is het zetten van de ‘port-a-cath’. Dit is een klein kastje van metaal dat onder de huid van de borstkas komt. Hieraan kan een infuus worden bevestigd waardoor de chemotherapie gegeven kan worden. Ook kan hierdoor bloed afgenomen worden. Heel fijn voor mij met mijn prikfobie.
Het zetten van de port-a-cath wordt op de operatiekamer gedaan, maar is, naar zeggen van de chirurg, ‘een kleine ingreep’. Uiteraard voel ik me toch gespannen als ik me bij de dagopname meldt. Het is voor de chirurg dan misschien klein, maar ik lig niet elke dag op de operatietafel.
Door een spoedgeval moet ik langer wachten dan gepland. Heel erg vind ik het niet: ik lig in bed, kan rustig lezen en krijg iets kalmerends waardoor ik nog even slaap. De ingreep wordt onder plaatselijke verdoving en met een roesje gedaan. Het verloopt allemaal goed en ik kan snel daarna naar huis. Zij het wel met een behoorlijk pijnlijke en beurse plek.
Bij de verpleegkundige
De volgende dag heb ik een afspraak bij de oncologisch verpleegkundige. Zij gaat me alles uitleggen over de praktische zaken van de chemotherapie. Ik krijg eerst 4x, om de twee weken, een kuur, daarna een nieuwe MRI-scan en vervolgens nog 12 weken een andere kuur. Om het overzichtelijk te houden bespreken we vandaag alleen de eerste reeks kuren.
Ik krijg een lijst voor me met alle mogelijke bijwerkingen. Als we bij het kopje ‘haarverlies’ komen, noem ik dat ik graag een ‘Coldcap’ wil proberen. Dit is, zoals het zegt, een zeer koud soort muts die je op je hoofd krijgt tijden de chemokuur en dat de kans op haaruitval kleiner maakt. Ik krijg gelijk te horen dat dat niet kan. Bij deze kuur heeft dat geen effect. Dat is even een breekpunt. De houvast en de controle die ik nog dacht te hebben over een deel van het proces, een deel wat ik heel moeilijk vind, is weg. Ik moet gaan accepteren dat mijn haar uit gaat vallen, maar op dat moment kan ik alleen maar huilen.
Na een glaasje water en troost van Björn en de verpleegkundige nemen we de rest van de lijst door. Daarna bespreken we welke medicijnen ik wanneer moet gaan nemen en wordt er een afspraak gemaakt voor de eerste kuur. Met een tas vol medicijnen, voornamelijk tegen de misselijkheid, verlaat ik later het ziekenhuis. Ik ben er klaar voor. Een soort van.
