Veel mensen met autisme hebben een zogenaamde ‘preoccupatie’: een fascinatie voor een bepaald onderwerp. Hier zijn ze veel mee bezig, weten er, vaak tot in details, alles van en praten er veelvuldig over, zowel te pas als te onpas. Bekende preoccupaties bij kinderen zijn dinosaurussen en treinen, maar het kan met elk onderwerp voorkomen. In mijn werk ben ik interesses in paarden, vuurwerk, Pokémon, voetbal, bands, cijfers en anime tegengekomen.
Tijn heeft een preoccupatie met de Formule 1. Aangestoken door zijn vader, maar inmiddels weet hij er veel meer van. Hij kijkt uiteraard alle races, kijkt documentaires en leest er veel over. Zijn enorm goede geheugen zorgt er daarnaast voor dat hij er álles van onthoudt.
Zo kent hij alle wereldkampioenen van 1950 tot (uiteraard) 2021 uit zijn hoofd. Van voor naar achter en weer terug, maar ook willekeurig. Zo komt het regelmatig voor dat er op televisie een jaartal wordt genoemd en Tijn roept: ‘Dat is het jaar dat ……. wereldkampioen werd’. Nakijken of het klopt hoeven we niet: als Tijn het zegt, dan is het zo. Ik doe, nu ik dit schrijf, even een proef op de som en vraag Tijn wie er wereldkampioen werd in 1963. Zijn antwoord (zonder aarzelen): Jim Clark. Zoek het maar even op.
Uiteraard weet hij alles van Max Verstappen: van zijn geboortedatum en -plaats tot hoe zijn ouders heten en welke wedstrijden hij heeft gewonnen. Hij heeft een Max Verstappen-dekbed, -kussen, vlag, lunchtrommel, -bekers, -shirts, -vlag en -petjes. Daarnaast heeft hij een ‘racepak’ waarin hij de races kijkt: met (fiets)helm op en handschoenen aan, zittend op de grond met de benen languit, zoals de rijders in hun Formule 1-wagen zitten.
Tijn verbaast ons regelmatig met zijn kennis. Roept hij opeens tijdens een race: Oh, dat gebeurde ook in Barcelona in 2019 tussen die en die rijder. En ja, hoor het klopt altijd. Laatst zaten we samen een quiz op televisie te kijken. Er werden twee vormen getoond en de vraag was welke het circuit van Zandvoort was. ‘Links’, zei Tijn gelijk. ‘Oké, dacht ik, dat kan, het is immer ons ‘eigen’ circuit’. ‘Want die andere is Imola’, kwam er nog achteraan. Die zag ik even niet aankomen. Maar uiteraard klopte het.