Vandaag gaat mijn behandeling beginnen. In mijn hoofd gaan mijn gedachten en gevoel heen en weer. Ik weet dat ik dit nodig heb om beter te worden, aan de andere kant voelt het onwerkelijk. Ik voel me niet ziek en heb nog regelmatig het idee dat dit niet over mij gaat.
Ik zie op tegen het hele traject, maar ook tegen deze eerste dag op de ‘Dagbehandeling Oncologie’. Ooit was is ik hier op een open dag. Het zag er allemaal mooi uit. Ik dacht toen; ‘Als je hier behandeling moet krijgen, zit je wel goed’. Nooit aan gedacht dat ik dat zelf wel eens zou kunnen zijn.
Op de afdeling mag ik één van de comfortabele, in allerlei standen te zetten, stoelen uitzoeken. Door de grote ramen heb ik een mooi uitzicht op de omgeving. Als het infuus is aangesloten wordt het me even te veel. Gelukkig is Björn er om me daar doorheen te helpen.
In totaal zit ik 1½ uur aan het infuus. Naast de chemotherapie krijg ik medicatie tegen de misselijkheid. Behalve kort wat hoofd- en neuspijn voel ik er verder niks van. De eerste uren daarna voel ik me prima, maar in de loop van de dag voel ik me misselijk worden. Helaas houdt dit, ondanks de medicatie, de dagen daarna aan. Ik voel me beroerd en heb nauwelijks trek in eten.
Als ik na 5 dagen me nog steeds beroerd voel bel ik met het ziekenhuis. Ik krijg extra medicatie tegen de misselijkheid. Het helpt iets, maar echt veel beter ga ik me niet voelen. Ik voel me zwak en heel moe, maar daarnaast is mijn lichaam ook heel onrustig, waardoor slapen nauwelijks lukt. Als ik in de wachtkamer van de diëtiste zit val ik bijna flauw, waarschijnlijk door een lage bloeddruk.
Ik besluit met de kinderen, die nog vakantie hebben, een paar dagen naar mijn ouders te gaan. Ik word daar goed verzorgd: m’n moeder zoekt uit wat kan helpen tegen de misselijkheid, koopt boillonnetjes voor meer zout tegen de lage bloeddruk en zorgt ervoor dat ik even kan douchen (op een tuinstoel in de douche). De kinderen krijgen ook hun aandacht van opa en oma, zodat ik lekker in bed kan liggen als ik dat wil.
Ruim een week na de kuur voel ik me voor het eerst wat beter. Ik ga naar de fysiotherapeut en het bewegen lijkt ook te helpen. Vanaf dan lukt het langzaamaan weer om normaal te gaan eten. Ik voel me helderder in mijn hoofd en krijg weer zin om dingen te doen. Bij de controle blijken mijn bloedwaardes goed, dus ik mag door voor de tweede kuur.
