Yenthe is bijna jarig. Ze verheugt zich er al maanden op. Niet alleen op de cadeautjes, maar ook op het feit ze dit jaar op zaterdag jarig is: dan kunnen we het op de échte dag vieren. Dus chemo of niet: dit feestje gaat door. Hoe dan ook.
Bij een feestje horen feestkleren en versieringen. Gelukkig voel ik me de week voor de verjaardag goed genoeg om samen met Yenthe naar de stad te gaan. We kopen bijna alle ballonnen en slingers die ze in de winkel hebben en ‘scoren’ een nieuwe outfit. Inclusief diadeem met de tekst ‘Birthday girl’. In al deze ellende zal Yenthe haar féést hebben.
De woensdag ervoor heb ik nog wel een chemokuur. Ik voel me zo goed dat ik besluit zelf te rijden. Fijn om even onafhankelijk te zijn.
Helaas ontkom ik daarna niet aan de misselijkheid en vermoeidheid. Maar zoals gezegd: Yenthes verjaardag gaat door. We houden het klein: alleen de opa’s en oma’s komen. Gelukkig maken de slingers, ballonnen, de taart en alle cadeaus veel goed. We hebben een super blij en tevreden meisje van nu 8 jaar. Ik ben trots op haar!
Helaas gaat het de dagen daarna niet beter met mij. Ik ben misselijk, heb aften in mijn mond, heb geen energie, wil het liefst de hele dag slapen en iedere keer als ik opsta val ik bijna flauw. Ik ben er helemaal klaar mee.
Ik bel het ziekenhuis en leg de situatie voor aan de verpleegkundige. Zij stelt voor om bloed te laten prikken om te kijken of ik geen bloedarmoede heb. Na ruim een uur wachten in het ziekenhuis blijkt hiervan geen sprake. Het is wel iets onder ‘normaal’ maar niet alarmerend. Ook de andere bloedwaarden zijn goed. Hoewel het goed nieuws is, baal ik er ook van. Ik voel me uiterst rot en belabberd, maar er kan niks aan gedaan worden. Welkom in de wereld van de chemo’s.
Hoewel in eerste instantie teleurstellend, geeft de uitslag ook de zekerheid dat er lichamelijk niks mis is. In zoverre je dat kan zeggen als je tweewekelijks een soort vergif binnen krijgt. Ik besluit te kijken of ik meer kan eten om meer energie te krijgen. Heel langzaam lukt dat en voel ik me wat opknappen. Als ik dinsdag bij de verpleegkundige ben besluiten we wel de volgende kuur twee dagen uit te stellen. Zo kan ik nog wat meer energie opbouwen voor de laatste van deze kuren.
